یک کیف پول سنتی جایی است که آیتم‌های ارزشمند خود نظیر، پول نقد، کارت‌های اعتباری و کارت‌های شناسایی خود را در آن نگهداری می‌کنید. اما حالا برای دارایی‌هایی که از جنس دیجیتال هستند، نیاز به کیف پول‌های دیجیتال دارید.
* در یک حساب بانکی معمولی، پول یا بهتر است بگوییم، ارزش آن نگهداری می‌شود. اما در کیف پول ارزهای دیجیتال، کلیدهای رمزنگاری شده عمومی و خصوصی نگهداری می‌شوند. در حقیقت، کوین‌ها نمی‌توانند در یک کیف پول فیزیکی ذخیره شوند. چون کریپتوکارنسی‌ها وجود فیزیکی ندارند. آدرس کیف پول، چیزی شبیه به شماره حساب بانکی است. هیچ اشکالی ندارد اگر شما شماره حساب بانکی خودتان را به فرد دیگری بدهید، چون دیگران برای انتقال وجه به آن نیاز دارند. در دنیای ارزهای دیجیتال، اگر کسی بخواهد کوین‌هایتان را برایتان ارسال کند، شما می‌توانید به سادگی آدرس کیف پول خود را به او بدهید و کوین‌تان را دریافت کنید. درست مانند حساب‌های بانکی، هیچ یک از دو آدرس کیف پول، شبیه به هم نیستند. در نتیجه، هیچ کس به جز شما نمی‌تواند پولتان را دریافت کند. همچنین، تعداد آدرس‌های کیف پول شما بدون محدودیت هستند. یعنی هر چند تا آدرس که دلتان بخواهد می‌توانید برای کیف پولتان بسازید.
* به عنوان مثال (در خصوص بیت‌کوین) این آدرس کیف پولی است که تصور می‌شود متعلق به خالق بیت کوین، Satoshi Nakamoto است:
۱A1zP1eP5QGefi2DMPTfTL5SLmv7DivfNa
همان‌طور که مشاهده می‌کنید، این آدرس یک ترکیب پیچیده از اعداد و حروف بزرگ و کوچک است. از آنجایی که اغلب بلاک چین‌ها دارای شفافیت هستند، می‌توان به آسانی پی برد که یک کیف پول خاص چه مقدار پول دارد و مالک آن چه تراکنش‌های مالی را در گذشته انجام داده است. با این حال آدرس یک کیف پول ارز دیجیتال، هویت واقعی صاحب خود را نشان نمی‌دهد.
هر کیف پول در بیت کوین و ارزهای دیجیتال دیگر شامل دو کلید عمومی و خصوصی می‌شود
